Aangekomen, net over de grens, parkeer ik mijn auto op een pleintje. Hoewel ik zie dat er straks in de middag de kermis opgebouwd gaat worden denk ik toch dat ik nog wel even kan blijven staan 🙂 Ik bel aan en binnen zie ik Matteo.
Het is een lief klein kereltje, zo rustig als ik aankom bij het gezinnetje thuis voor de fotoshoot.

Mamma en pappa zijn super trots op hun kleine ventje en dat is ook te zien tijdens de fotoshoot. Ze stralen helemaal, en ook Matteo heeft het naar zijn zin. We maken ook een mooie set foto’s in zijn kamertje. In de armen van mamma en gekke bekken trekken met pappa.

Nog even napraten na afloop van de shoot, pak ik mijn spulletjes en camera weer in. Pappa helpt dragen en loopt mee naar de auto. Maar daar zie ik ineens een agent te fiets bij mijn auto staan. Ojee dat ziet er niet goed uit.

“Mevrouw, we hebben u al een paar keer gebeld. De takelwagen is al gebeld”. Oh nee, zeg ik, ik ben net maar 10 minutjes later. Ik vertel dat ik een mooie fotoshoot heb gedaan bij het gezinnetje en met een glimlach vraag ik of hij het door de vingers wilt zien. Pfiew, gelukkig! Hij belt de takelwagen af. Ik mag mijn weg naar huis vervolgen zonder boete 🙂